Περπατώντας στους δρόμους της Ανδραβίδας και βλέποντας τις πινακίδες των οδών δεν είναι λίγες οι φορές που αναρωτιόμαστε τι κρύβεται πίσω από την ονομασία του δρόμου.

Όλοι οι δρόμοι έχουν κάτι να πουν και κρύβουν μια ιστορία, ένα γεγονός, έναν σημαντικό άνθρωπο του παρελθόντος. Ας αναζητήσουμε αυτή την Ιστορία των δρόμων της Ανδραβίδας αφού οι ονομασίες των οδών δεν είναι τυχαίες, επιλέχθηκαν για να μας θυμίζουν κάτι.

Οδός Καπετάν Κωνσταντή Ανδραβιδιώτη

Οπλαρχηγός της Επανάστασης του 1821. Γιός του ιερέα της Ανδραβίδας Δημήτριου Χριστόπουλου ή Δρακόπουλου, οπότε έτσι ίσως προέκυψε και το επώνυμο Παπαδημητρόπουλος. Είχε έναν αδελφό, τον Κίτσο (Χρήστο) Παπαδημητρόπουλο, ο οποίος υπήρξε και αυτός αγωνιστής και σκοτώθηκε είτε στις Πόρτες Αχαΐας πολεμώντας με τον Ιμπραήμ είτε στη μάχη Αμπέλια Βαρθολομιού.

Πριν ακόμα από την επανάσταση του 1821, ο Κωνσταντής Παπαδημητρόπουλος εκδήλωσε το επαναστατικό και αδούλωτο φρόνημά του, όταν με αιφνιδιαστικές επιθέσεις έφθειρε την δύναμη της φρουράς του Βοεβόδα της Γαστούνης, η οποία αποτελούνταν από 200 άνδρες.

Όταν κινδύνευε να συλληφθεί, κατέφευγε προσωρινά στη Ζάκυνθο, που τότε κατείχαν οι Άγγλοι και επανερχόμενος συνέχιζε το επαναστατικό του έργο. Στη Ζάκυνθο υπηρέτησε, όπως και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και άλλοι οπλαρχηγοί και αγωνιστές του 1821, στο Αγγλικό στρατό και έτσι έλαβε στρατιωτική μόρφωση, η οποία αργότερα τον βοήθησε για να διακριθεί και να διαπρέψει στον αγώνα κατά του Τουρκικού ζυγού.

Στη Ζάκυνθο γνωρίστηκε με τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, που ήταν τότε ταγματάρχης του Αγγλικού στρατού και συνδέθηκε με στενή φιλία με τον οπλαρχηγό Χαράλαμπο Βιλαέτη, από τον Πύργο, που τότε ήταν λοχαγός του Αγγλικού στρατού. Επίσης, συνδέθηκε στενά και με άλλους ανδρείους αγωνιστές από τη Ζάκυνθο, όπως με τους αδελφούς Καμπάση. Ο καπετάν Κωνσταντής συντηρούσε σώμα αποτελούμενο από 25-100 άνδρες και έλαβε μέρος σε πολλές μάχες στην Ηλεία και αλλού. Συνεργάζονταν με τον γενναίο οπλαρχηγό Θάνο Κοτσαύτη, από τα Λεχαινά, ο οποίος ηγείτο ενός μικρού σώματος ανδρών και με τους αδελφούς Σισίνη, από τη Γαστούνη.

Πήρε μέρος σε πολλές μάχες και αναδείχθηκε στην περίφημη μάχη της 9^ης Μαρτίου 1822, κατά την πολιορκία της Πάτρας, κάτω από τις διαταγές του Κωνσταντή Πετιμεζά.

(Απόσπασμα από το σύγγραμμα του Φωτίου Χρυσανθόπουλου ή Φωτάκου: Βίοι Πελοποννήσιων ανδρών,

Βιβλιοθήκη Harvard, 1888.

Πέθανε το 1856 στη Ζάκυνθο. Η γενέτειρά του, η Ανδραβίδα, έστησε προς τιμή του προτομή, επί Δημαρχίας του κ. Δημητρίου Καγκελάρη, με δαπάνες του δήμου. Την προτομή φιλοτέχνησε η γλύπτρια κα. Λουκία Γεωργαντή-Οικονομοπούλου και ήταν παρούσα και στα αποκαλυπτήρια που έγιναν στις 26 Μαρτίου 1972.

Κάθε χρόνο, στις 27 Οκτωβρίου και στις 24 Μαρτίου,  οι μαθητές των σχολείων της Ανδραβίδας καταθέτουν στεφάνια στο μνημείο του Καπετάν Κωνσταντή Ανδραβιδιώτη, προς τιμήν των ηρώων του έθνους μας.

Πηγές: Νάκου Νικ. Αργυρόπουλου, Η Ιστορία της Ανδραβίδας κατά τον Μεσαίωνα και τα νεώτερα χρόνια, Ελεύθερη Σκέψις, 1999

            Δημητρίου Παν. Οικονομόπουλου (Γυμνασιάρχου), Το χρονικό της Ανδραβίδας, Ανδραβίδα,1977

           Κωνσταντίνου Διον. Καπετανόπουλου (Ιερέως-Θεολόγου), Ιστορικές Πτυχές της Ανδραβίδας, Ανδραβίδα, 1974